ابعاد دیافراگم میکرفن

چرا ابعاد مهم است؟
میکروفون های خازنی و دینامیک بر اساس ابعاد کپسول دسته بندی می شوند. به طور سنتی این دسته بندی دو کلاس اصلی ایجاد می کند: دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک؛ در یک استودیوی مجهز هر کدام از این میکروفون ها جایگاه خود را دارند. میکروفون های دارای دیافراگم متوسط – که به تازگی ساخته شده اند – می توانند به عنوان میکروفونی ترکیبی در نظر گرفته شوند که ویژگی های میکروفون های دارای دیافراگم بزرگ و کوچک را در بر می گیرند.

انواع دیافراگم

      دیافراگم بزرگ

      دیافراگم کوچک

      دیافراگم متوسط

میکروفن دیافراگم بزرگ

میکروفن های خازنی دیافراگم بزرگ مانند میکروفون پرقدرت Neumann U87 از اجزای اصلی استودیو هستند. با استفاده از میکروفون دیافراگم بزرگ می توانید تقریبا هر چیزی از خواننده تا سازهای زهی، برنجی و کوبه ای را ضبط کنید. الگوهای چندگانه و پدهایی که اکثر میکروفون های دیافراگم بزرگ خازنی دارند آن ها را تبدیل به منعطف ترین میکروفون های این صنعت می کنند. میکروفون های دینامیک با دیافراگم بزرگ نیز وجود دارند که برای ضبط صدای منابع پرصدا با انرژی باس زیاد (مانند باس درام یا تام) به کار می روند. میکروفون Sennheiser MD421 در این دسته قرار می گیرد.

میکروفن دیافراگم متوسط
تعریف میکروفن دیافراگم متوسط کمی بحث برانگیز است. به طور تاریخی، میکروفون هایی با دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک وجود داشته اند، اما میکروفون های دارای دیافراگم متوسط هنوز دسته بندی مشخص خود را ندارد و همه در مورد حدود بالا و پایین دقیق آن ها توافق ندارند. بسیاری از تولیدکنندگان حرفه ای میکروفون می گویند که میکروفونی که دارای دیافراگمی با قطر حدودا ۸/۵ اینچ تا ۴/۳ اینچ باشد میتواند به عنوان دیافراگم متوسط در نظر گرفته شود. به طور کلی میکروفون های دیافراگم متوسط در برداشت دقیق صداهای فرکانس بالا (مانند دیافراگم کوچک) به خوبی عمل می کنند و در همین حین صدایی پرتر و گرم تر ایجاد می کنند (مانند دیافراگم بزرگ).

میکروفن دیافراگم کوچک
با این که بسیاری از افراد تازه کار در زمینه ضبط تصور می کنند که میکروفون های دیافراگم کوچک در مقابل دیافراگم بزرگ به خوبی عمل نمی کنند، این میکروفون ها در کاربردهای خاصی از میکروفون های دیافراگم بزرگ سبقت می گیرند. ویژگی این میکروفون ها حساسیت فوق العاده زیاد است که به علت وجود دیافراگم کوچک تر و با جرم کم تر است. این میکروفون ها بهترین انتخاب برای ضبط صدای گیتار آکوستیک، های هت (hi-hat)، هارپ یا هر سازی که دارای صدایی شفاف و overtone وسیعی دارد، هستند بسیاری از مهندسان از این میکروفون ها به عنوان overhead در ضبط درامز استفاده می کنند. یکی از مزایای این میکروفون های کوچک (که معمولا به خاطر شکل باریک و استوانه ای آن ها میکروفون مدادی نامیده می شوند) آسانی در جایگذاری است.

کاربردهای میکروفن

درامز
با این که بسیاری از افراد تازه کار در زمینه ضبط تصور می کنند که میکروفن معمولا برای ضبط صدای درامز از میکروفن های دینامیک کاردیوید برای طبل ها، یک میکروفون کاردیوید با دیافراگم کوچک برای hi-hat و یک جفت میکروفن با دیافراگم بزرگ یا کوچک برای overhead استفاده می شود. به یاد داشته باشید که میکروفون های خازنی می توانند برای ضبط snare یا تام استفاده شوند (و حتی برای باس درام). زمانی که قوانین را بلد باشید، می توانید آن ها را زیر پا بگذارید. شما هنرمند هستید، با صدا نقاشی می کشید…
میکروفن گذاری درامز نیاز به آزمون زیاد دارد: از درامر بخواهید که بنوازد، صدای آن را گوش دهید، میکروفون را چند اینچ جا به جا کنید، دوباره گوش دهید. بهتر این است که در اتاق فرمان بمانید و از دستیار خود بخواهید که همان طور که شما گوش می دهید میکروفن ها را جا به جا کند. اما این تنها نقطه شروع است: حتی مهندسان حرفه ای بارها و بارها موقعیت میکروفن ها را تغییر می دهند.
گیتار الکتریک
در ضبط صدای این ساز بیش از حد سخت گیر نباشید. اگر تنها از یک میکروفون برای گیتار دارید، از یک میکروفن دینامیک (مانند میکروفن معروف Shure SM57) استفاده کنید و آن را نزدیک به کابینت بلندگو قرار دهید. اگر میکروفن خازنی دیافراگم بزرگ دارید، آن را چند فوت دورتر قرار دهید (اگر صدای منبع بلند است، پد میکروفون را فعال کنید). می توانید این میکروفون ها را روی کنسول میکس کنید یا آن ها را روی ترک های متفاوت ضبط نمایید. اگر گیتار را overdub می کنید (یا می توانید در حین ضبط کابینت گیتار را در اتاق دیگری قرار دهید) نیازی نیست نگران نشت صدا (درامز) باشید. اگر کابینت در اتاقی با صدای مناسب قرار دارد، با میکروفون خازنی تجربه کنید و آن را دورتر قرار دهید تا صدای اتاق را بیشتر جذب کند. اگر میکروفن الگوهای قطبی متعدد دارد، آن را در حالت omnidirectional قرار دهید. می توانید از میکروفون های بیشتری استفاده کنید – فقط باید مراقب رابطه فاز باشید.
گیتار آکوستیک
در اینجا یک میکروفن کاردیوید دیافراگم کوچک ترجیح داده می شود. برای شروع، سر میکروفون را رو به پایین و به سمت فرت ۱۲، با فاصله ۶ تا ۸ اینچ قرار دهید. میکروفن های خازنی دیافراگم بزرگ و ریبون نیز در ضبط گیتار آکوستیک به خوبی کار می کنند. میکروفون های مختلف و جایگذاری های متفاوت را امتحان کنید تا ببینید کدام برای شما مناسب تر است.
خواننده
برای overdub کردن صدای خواننده از میکروفون خازنی دیافراگم بزرگ استفاده کنید. برای خواننده اصلی باید میکروفن را مطابق با خواننده – که ممکن است میکروفون خاصی را ترجیح دهد – انتخاب کنید. بهترین راه برای این کار این است که سه یا چهار میکروفون را در نظر بگیرید و از خواننده بخواهید یک قسمت ثابت از آهنگ را در هر کدام از آن ها بخواند. هر کدام از آن ها را روی یک ترک ضبط کنید و خواننده را به داخل اتاق فرمان دعوت کنید و به همراه او بهترین میکروفن برای صدای خواننده و آهنگ را انتخاب کنید.
پیانوی آکوستیک
پیانو معمولا استریو ضبط می شود. از دو میکروفن خازنی با دیافراگم بزرگ ، یا یک میکروفون با دیافراگم بزرگ برای سیم های بم و یک میکروفن با دیافراگم کوچک برای سیم های زیر استفاده کنید. میکروفون گذاری پیانو بسیار متغیر است، در نتیجه نیاز به مقداری آزمون و خطا دارد. همچنین کیت میکروفون پیانو برای آسان تر شدن کار انتخاب میکروفن قابل تهیه است.
سازهای زهی
برای ضبط صدای ویولن، ویولا، ویولن سل و کنترباس می توانید از هر میکروفن خازنی با کیفیتی استفاده کنید. یا اگر به میکروفن ریبون دسترسی دارید، از آن بهره مند شوید.
سازهای بادی برنجی و بادی چوبی
در صورت دسترسی به میکروفون ریبون از آن استفاده کنید، در غیر این صورت به سراغ میکروفون های خازنی دیافراگم بزرگ بروید

دیدگاهتان را بنویسید