هنگامی که در برنامه ای تعداد زیادی میکروفن بکار می روند، استفاده از قانون ۳to1، حذف فاز (phase cancellation) را به حداقل خود می رساند. مطابق این قانون فاصله بین میکروفن ها باید سه برابر فاصله هر میکروفن با منبع صوتی مربوط به آن باشد. صدای دریافتی توسط میکروفنی که فاصله بیشتری دارد، حداقل ۱۲dB کمتر از صدای میکروفنی است که در فاصله نزدیکتر قرار داشته باشد.

بطور کلی قانون ۳to1 براساس استفاده از میکروفن‌های همه جهتی (omni-directional) است و در مورد میکروفن‌های یک جهتی (uni-directional) کارآیی کمتری دارد.

فنون میکروفن‌گذاری برای صدای استریو

میکروفن‌گذاری برای ضبط صدای استریو شامل روش های متنوعی است که در آنها معمولا از دو میکروفن برای دریافت صداهای چپ تا راست یک یا چند منبع صوتی استفاده می شود. اعصاب شنوایی درون گوش می توانند اختلافات فاز و دامنۀ صداهای پخش شده ای را که به شکل استریو ضبط شده اند، آشکار کنند. این خاصیت گوش باعث می شود تا صداهای وسیع، حجیم و مشخص را در ترکیب (mix) مکان‌یابی کنیم. گاهی اوقات که به خاطر وضعیت قرار گرفتن خوانندگان و یا نوازندگان عملا امکان میکروفن گذاری در فاصله نزدیک وجود ندارد، از میکروفن گذاری استریو استفاده می شود. چهار آرایش مختلف میکروفن برای ضبط صدای استریو متداول است که عبارتند از: XY یا زوج یکسان، زوج نسبتا یکسان، زوج با فاصله و (MS (mid-side.

XY یا زوج یکسان (coincident pair)

در این روش دو میکروفن جهتی (directional) یا کاردیوئید که تا حد امکان نزدیک به یکدیگر هستند؛ با زاویه ۹۰ تا ۱۳۵ درجه نسبت به هم کار گذاشته می شوند. صدا همزمان به کپسول هر دو میکروفن برخورد می کند و به همین خاطر نام این روش را”زوج یکسان”گذاشته‌اند.

اما صداهای واقع در سمت چپ و راست به محور (on-axis) یک میکروفن و به خارج محور (off-axis) میکروفن دیگر برخورد می کنند و در نتیجه اختلافی در شنوایی دو کپسول پیش می آید که باعث خلق فضای استریو می‌شود.

زوج نسبتا یکسان(near coincident pair)

تنها اختلاف بین این روش و شیوه میکروفن گذاری XY برای ضبط صدای استریو، افزایش فضای بین کپسول های دو میکروفن است. این فاصله باعث ایجاد اختلاف زمانی و اختلاف در سطح ( level ) صدای هر دو کپسول دریافت کننده شده و در نتیجه تصور استریویی بوجود می آید که عمق، وضوح و دقت بیشتری از روش XY دارد. این روش به شکل های مختلف در صنعت صدا مورد استفاده قرار می گیرد. برای مثال در تلویزیون فرانسه فن ORTF بکار می رود که در آن میکروفن های کاردیوئید با زاویه ۱۱۰ درجه نسبت به هم و در فاصله حدود ۱۷ سانتی‌متری یکدیگر قرار داده می‌شوند.

زوج با فاصله (spaced pair)

در این نوع آرایه میکروفن استریو، دو میکروفن در یک جهت و با فاصله زیاد نسبت به هم قرار داده می شوند. فقط صداهایی که به طور مستقیم از وسط صحنه منتشر می شوند، همزمان به هر دو میکروفن می رسند. صداهای واقع در سمت چپ و راست مرکز صحنه، زودتر یا دیرتر به هر کدام از میکروفن ها می رسند و در نتیجه علائم تاخیر زمانی بین کپسول ها پدید می آید بدون این که اختلاف دامنه قابل توجهی پیش آید. معمولا دو میکروفن همه جهتی(omni-directional)به فاصله حداقل حدود ۷۰ سانتی‌متری از منبع صوتی و سه تا سه و نیم متر از یکدیگر قرار داده می شوند. به خاطر این که فاصله بیش از حد دو میکروفن از یکدیگر تولید حفره صوتی(sonic hole)می‌کند، در این صورت میکروفن سومی را می توان به مجموعه اضافه نمود. به عنوان یک اصل معمولا فاصله بین دو میکروفن باید سه برابر فاصله آنها تا منبع صوتی باشد.

زوج (MS (Mid-Side

در این روش از یک میکروفن کاردیوئید و یک میکروفن دو جهتی برای دریافت صدای استریو استفاده می شود. میکروفن دو جهتی در زاویه ۹۰ درجه نسبت به منبع صوتی و میکروفن کاردیوئید دقیقا به سمت منبع صوتی قرار داده می شود. این روش میکروفن گذاری شکل پیچیده ای است چون برای پخش صدا به رمز گشایی نیاز دارد. اساسا خروجی میکروفن های دو جهتی؛ قسمت شده است و یک سمت آن نسبت به سمت دیگر فاز مخالف دارد. هنگام پخش صدا یکی از خروجی‌های میکروفن دو جهتی باید کاملا به چپ و خروجی دیگر آن کاملا به راست مسیر دهی شوند. تصور استریویی بوجود آمده از این روش، صدای میانی صحنه را به شکلی واضح و برجسته نشان می دهد و مکان یابی دقیقی از منبع صدا نیز توسط شنونده احساس می‌شود.